Prof. dr hab. Maciej Wojtkowski

Tytuł naukowy:

Profesor fizyki (2003), doktor habilitowany nauk fizycznych (2010) na Wydziale Fizyki i Astronomii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, Polska

Stanowisko:

Lider Grupy POB

Obszary badawcze:

Biomedical Imaging

Prof. dr hab. Maciej Wojtkowski (ur. 1975) jest fizykiem specjalizującym się w optyce stosowanej oraz fizyce medycznej i doświadczalnej. Swoją karierę naukową rozpoczął na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Tam obronił pracę magisterską, a następnie pracę doktorską i habilitacyjną. Wszystkie stopnie naukowe zostały nadane przez Instytut Fizyki, Wydział Fizyki, Astronomii i Informatyki Stosowanej).

W latach 1998-1999 był zatrudniony jako pracownik naukowy na Uniwersytecie Wiedeńskim, Austria, a w latach 2003-2005 w Massachusetts Institute of Technology w Cambridge i Tufts New England Eye Center, Boston, USA.

Prof. Wojtkowski jest wynalazcą pierwszego prototypowego urządzenia klinicznego do obrazowania oka przy użyciu techniki SdOCT, zbudowanego w Massachusetts Institute of Technology i przetestowanego w New England Eye Center w Bostonie, USA, oraz drugiego zbudowanego na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu i przetestowanego w Klinice Okulistyki im. Jurasza w Bydgoszczy.[1][2][3] To urządzenie jest wykorzystywane do nieinwazyjnych i bezkontaktowych badań oczu w klinikach na całym świecie w celu monitorowania początku, postępu i terapii chorób oczu.

Od 2016 roku Prof. Wojtkowski kieruje Zakładem Chemii Fizycznej Układów Biologicznych, a od 2019 roku Międzynarodowym Centrum Badań Translacyjnych Oka – podjednostki Instytutu Chemii Fizycznej Polskiej Akademii Nauk.

Jest autorem ponad 240 publikacji naukowych, a także kilku patentów i zgłoszeń patentowych. Jego prace były publikowane m.in. w następujących czasopismach: „Ophthalmology”, „Proceedings of the National Academy of Sciences”, „Nature Medicine”, „Optics Express”, „Journal of Biomedical Optics” oraz „Optics Letters”.

Jako pierwszy zaprojektował spektralny optyczny koherentny tomograf wykorzystywany do nieinwazyjnych, bezkontaktowych badań oczu. Wynalazek ten znalazł szerokie zastosowanie i jest wykorzystywany w klinikach na całym świecie.

W 2012 roku został uhonorowany nagrodą FNP w dziedzinie nauk matematyczno-fizycznych i inżynierii.

mgr inż. Bartłomiej Bałamut

Tytuł naukowy:

Master of Science in Biotechnology, Warsaw University of Technology, Poland

Stanowisko:

Doktorant

Obszary badawcze:

Biologia molekularna i genetyka

Opis

Doktorant, zaangażowany w projekcie Sonata Bis 9 (Andrzej Foik), jego głównym zadaniem są badania przy użyciu rejestracji elektrofizjologicznych in vitro. Zajmuje się również doświadczeniami z zakresu biologii molekularnej i genetyki.

dr Magdalena Banach-Orłowska

Tytuł naukowy:

Dr, Instytut Biochemii i Biofizyki (PAN)

Stanowisko:

Menedżerka Labu i Koordynatorka

Obszary badawcze:

Wewnątrzkomórkowe przekazywanie sygnału, regulacja ekspresji genów w komórkach rakowych

Dr Magdalena Banach-Orłowska ukończyła studia magisterskie na Wydziale Biotechnologii Uniwersytetu Warszawskiego. Stopień doktora z zakresu biochemii uzyskała w Instytucie Biochemii i Biofizyki, PAN (rozprawa doktorska wyróżniona Nagrodą Premiera RP). Karierę naukową kontynuowała jako badacz i doświadczony badacz w Międzynarodowym Instytucie Biologii Molekularnej i Komórkowej oraz na Warszawskim Uniwersytecie Medycznym.

Kierowała dwoma grantami badawczymi, była promotorem pomocniczym doktoratu oraz opublikowała 13 artykułów, w tym 12 prac oryginalnych (Scopus preview – Banach-Orłowska, Magdalena – Author details – Scopus). Jej zainteresowania naukowe skupiają się głównie na wewnątrzkomórkowym przekazywaniu sygnału oraz regulacji ekspresji genów w komórkach rakowych.

dr Mehdi Borjkhani

Tytuł naukowy:

Inżynier biomedyczny, ukończył Uniwersytet w Teheranie, Iranie

Stanowisko:

Post-doc

Obszary badawcze:

Sieci Neuronalne

Opis

Jego praca doświadczalna polega na modelowaniu sieci neuronalnych złożonych z wielu różnych populacji neuronalnych i analizie danych.

dr Dawid Borycki

Tytuł naukowy:

Doktor nauk fizycznych, Uniwersytet Mikołaja Kopernika

Stanowisko:

post-doc

Obszary badawcze:

Optyka statystyczna i dyfuzyjna, rozwój oprogramowania, inżynieria biomedyczna

Dr inż. Dawid Borycki specjalizuje się w optyce biomedycznej, optyce statystycznej i inżynierii oprogramowania. Dawid ukończył z wyróżnieniem Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu (magisterium w 2007 r., doktorat w 2011 r.). W 2022 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego w Instytucie Biocybernetyki i Inżynierii Biomedycznej Polskiej Akademii Nauk.

Jest współautorem ponad 25 artykułów naukowych opublikowanych w recenzowanych czasopismach, takich jak Optica, Scientific Reports, Biomedical Express, Optics Express i Optics Letters. Posiada również dwa patenty wydane przez amerykański urząd patentowy. Ponadto opublikował 11 książek i ponad 60 artykułów na temat programowania, technologii chmurowych i uczenia maszynowego.

Dawid ma ponad 14-letnie doświadczenie w badaniach i rozwoju. Specjalizuje się w dziedzinie inżynierii biomedycznej, w szczególności w obrazowaniu biomedycznym. Realizował projekty naukowe w różnych instytucjach naukowych (Uniwersytet Mikołaja Kopernika, Uniwersytet Kalifornijski w Davis, Polska Akademia Nauk). Ponadto pełnił funkcję konsultanta w różnych firmach komercyjnych: Canon, Optopol Technology, Optina Diagnostics.

Jego najwybitniejszym osiągnięciem naukowym jest stworzenie nowych metod optycznych wykorzystujących interferometrię światła. Pierwsza z nich, interferometryczna spektroskopia w bliskiej podczerwieni (iNIRS), służy do nieinwazyjnego wykrywania mózgu. Druga, tomografia optyczna STOC-T służy do ultraszybkiego obrazowania ludzkiej siatkówki w rozdzielczości komórkowej.

W ICTER Dawid opracował algorytmy obliczeniowe dla STOC-T.

mgr inż. Chinjusha

Tytuł naukowy:

Mgr, Instytut Bioinformatyki i Biotechnologii Stosowanej, Bangalore, Indie

Stanowisko:

Doktorant

Obszary badawcze:

Strategie analizy danych z sekwencjonowania pojedynczej komórki

Researcher's ORCID Id: 0000-0001-6789-3948

Chinjusha uzyskała tytuł inżyniera biotechnologii w 2016 r. w P A College of Engineering afiliowanym do Visvesvaraya Technological University, Mangalore, w Indiach oraz stopień magistra w 2019 r. w Institucie Bioinformatyki i Biotechnologii Stosowanej, w Bangalore, Indiach.

Po ukończeniu studiów Chinjusha brała udział w kilku projektach mających na celu m.in.: zrozumienie różnorodności neuroblastów oraz poprawę w działaniach podejmowanych w walce z malarią w Indiach, przy użyciu metod genomiki porównawczej (we współpracy z  Tata Institute for Genetics and Society).

Do najważniejszych dotychczasowych naukowych osiągnięć Chinjushy należą: artykuł naukowy opublikowany w Journal Frontiers in Genetics, Computational Genomics (doi: 10.3389/fgene.2020.565626) oraz Nagroda Dla Najlepszego Studenta Biotechnologii.

Rola Chinjushy w Zespole Genomiki Obliczeniowej polega na projektowaniu i stosowaniu strategii analiz danych genomicznych uzyskanych z pojedynczych komórek do zgłębiania mechanizmów chorób oka.

dr Andrea Curatolo

Tytuł naukowy:

Doktor, The University of Western Australia.

Stanowisko:

Lider Grupy IDoc

Obszary badawcze:

obrazowanie biomedyczne

Lider Zespołu IDoc jest ekspertem w dziedzinie obrazowania biomedycznego, zwłaszcza w tomografii optycznej OCT i technikach pochodnych, których celem jest zwiększenie dokładności diagnostycznej i ukierunkowanie zabiegów operacyjnych. Takie podejście ma na celu poprawę wyników zdrowotnych, głównie w okulistyce i onkologii. Dr Curatolo uzyskał tytuł doktora w dziedzinie biofotoniki na Uniwersytecie Zachodniej Australii.

Jest autorem ponad 30 publikacji w recenzowanych czasopismach międzynarodowych znajdujących się w pierwszym kwartylu (Q1), w tym trzech rozdziałów w książkach specjalistycznych. Dr Curatolo jest również zaangażowany w badania nad wdrożeniami klinicznymi i komercjalizacjętechnologii biofotonicznych. Jest autorem kilku wniosków patentowych i współpracuje z firmami z branży medycznej (MedTech).

dr Michał Dąbrowski

Tytuł naukowy:

Doktorat z fizyki kwantowej (z wyróżnieniem) uzyskany na Uniwersytecie Warszawskim w 2019r.

Stanowisko:

Post-doc

Obszary badawcze:

optyka kwantowa, fizyka AMO (atomowa, molekularna i optyczna), rozpraszanie światła, obrazowanie optyczne, techniki kształtowania frontu falowego

Podczas studiów doktoranckich brałem udział w eksperymentach nad przechowywaniem stanów kwantowych w ośrodkach atomowych (tzw. pamięć kwantowa). Wykazałem, że możliwe jest przechowywanie i odzyskiwanie na żądanie wielu fotonów oraz zmiana własności powstałego w ten sposób stanu splątanego, przy użyciu przestrzennego modulatora światła (SLM).

Główną motywacją było stworzenie procesora operującego na fotonach, zdolnego do wykonywania określonych obliczeń dla bardziej złożonych układów kwantowych. Bazując na wcześniejszych doświadczeniach podjąłem staż podoktorski w Paryżu, w grupie zajmującej się badaniem ośrodków rozpraszających światło. W moim projekcie badawczym starałem się zbudować kwantowy symulator oparty na kształtowaniu czoła fali świetlnej, z wykorzystaniem procesu rozpraszania w światłowodach, mając z tyłu głowy zastosowanie poznanych metod do obrazowania biomedycznego.

Fascynujący świat rozpraszania światła zaprowadził mnie na drugie stanowisko podoktorskie w obecnej grupie, gdzie realizuję projekt dotyczący dwufotonowej fluorescencji ludzkiego oka w celu uniknięcia rozpraszania i absorpcji w oku pochodzącej ze wzbudzenia światłem widzialnym, co otwiera drogę do lepszego zrozumienia procesu widzenia.