02.06.2023

Laser światłowodowy domieszkowany Erbem

Lasery femtosekundowe są stosowane w wielu technikach stosowanych w biofotonice, m.in. w skaningowej mikroskopii wielofotonowej, dwufotonowej oftalmoskopii fluorescencyjnej i dwufotonowej mikroperymetrii. Metody te wymagają precyzyjnie dobranych parametrów ultrakrótkich impulsów, aby zapewnić nieinwazyjne i wydajne obrazowanie badanej próbki bądź badanie pacjenta. Obecnie najczęściej w tym celu stosowane są lasery tytanowo-szafirowe lub oscylatory parametryczne, jednak tego typu źródła są bardzo kosztowne, skomplikowane w użyciu, wymagają chłodzenia wodą oraz nie są mobilne. Rozwiązaniem tych problemów może być użycie femtosekundowych laserów światłowodowych, które oferują równie krótki czas trwania impulsu, ale są znacznie bardziej kompaktowe, łatwiejsze w użyciu i transporcie, umożliwiając translację kliniczną. Laser opracowywane są na Politechnice Wrocławskiej, a naukowcy z ICTER pracują nad ich zastosowaniami.

Pierwszym z zastosowań jest mikroskopia wielofotonowa, a w szczególności mikroskopia fluorescencyjna ze wzbudzeniem dwufotonowym. W tej aplikacji kluczowa jest minimalizacja średniej mocy wzbudzającej lasera, co pozwala na zmniejszenie oddziaływania termicznego z badaną próbką. W tym celu opracowany został femtosekundowy laser światłowodowy z regulowaną częstotliwością repetycji i bardzo krótkim czasem trwania impulsu (poniżej 60 fs). Laser pracuje w zakresie spektralnym bliskiej podczerwieni (około 780 nm), poprzez podwojenie częstotliwości lasera domieszkowanego jonami erbu (pracującego na 1560 nm). Laser został opracowany w formie kompaktowego, łatwego w obsłudze prototypu [1].

Drugie zastosowanie, z zakresu okulistyki, to dwufotonowa oftalmoskopia fluorescencyjna. Jest to metoda pozwalająca na nieinwazyjne obrazowanie autofluorescencji wzbudzanej w siatkówce i warstwie nabłonka barwnikowego. W tej aplikacji kluczowe jest zmniejszenie mocy średniej wiązki lasera użytej do wzbudzania fluorescencji. Osiągnęliśmy to dzięki zastosowaniu femtosekundowego lasera światłowodowego z regulowaną częstotliwością repetycji oraz bardzo krótkim czasem trwania impulsu [2].

Ostatnie zastosowanie, również z zakresu okulistyki, to mikroperymetria dwufotonowa i badanie zjawiska widzenia dwufotonowego. Do tego celu został opracowany kolejny femtosekundowy laser światłowodowy z przestrajalną długością fali, w zakresie od 872 do 1075 nm. Tak szeroki zakres strojenia pozwolił na lepsze zbadanie skotopowej czułości spektralnej widzenia dwufotonowego u ludzi [3].

Zespół:

dr Jakub Bogusławski jboguslawski@ichf.edu.pl

dr Marcin Marzejon mmarzejon@ichf.edu.pl

dr Katarzyna Komar kkomar@ichf.edu.pl

Prof. Maciej Wojtkowski mwojtkowski@ichf.edu.pl

Publikacje:

  1. D. Stachowiak, J. Bogusławski, A. Głuszek, Z. Łaszczych, M. Wojtkowski, G. Soboń, „Frequency-doubled femtosecond Er-doped fiber laser for two-photon excited fluorescence imaging,” Biomedical Optics Express 11(8), 4431 (2020).
  2. Jakub Boguslawski, Grazyna Palczewska, Slawomir Tomczewski, Jadwiga Milkiewicz, Piotr Kasprzycki, Dorota Stachowiak, Katarzyna Komar, Marcin J Marzejon, Bartosz L Sikorski, Arkadiusz Hudzikowski, Aleksander Głuszek, Zbigniew Łaszczych, Karol Karnowski, Grzegorz Soboń, Krzysztof Palczewski, Maciej Wojtkowski, „In vivo imaging of the human eye using a two-photon excited fluorescence scanning laser ophthalmoscope,” The Journal of Clinical Investigation 2022;132(2):e154218.
  3. Dorota Stachowiak, Marcin Marzejon, Jakub Bogusławski, Zbigniew Łaszczych, Katarzyna Komar, Maciej Wojtkowski, Grzegorz Soboń, „Femtosecond Er-doped fiber laser source tunable from 872 to 1075 nm for two-photon vision studies in humans,” Biomedical Optics Express 131(4), 1899-1911 (2022).
24.03.2023

Wielopunktowe pomiary deformacji rogówki indukowane impulsem powietrza (projekt IMCUSTOMEYE)

Projekt IMCUSTOMEYE obejmuje współpracę 10 partnerów, zarówno akademickich, jak i przemysłowych, która rozpoczęła się w 2018 roku. Od pierwszego dnia, jako konsorcjum, skupiamy się na opracowaniu nowych, nieinwazyjnych, opartych na obrazowaniu metod, które zmienią paradygmat w diagnostyce i leczeniu różnych chorób oczu.

Naukowcy z grupy POB, mieli za zadanie skonstruować urządzenie do pomiaru dynamicznej deformacji rogówki [publikacje 1-4], które będzie kompaktowe, niedrogie oraz oferowało pomiar 3D in vivo. Jak to w życiu, a zwłaszcza w fizyce bywa, musieliśmy pójść na pewne kompromisy w stosunku do konstruowanego prototypu. Nawet jeśli możliwe jest pełne trójwymiarowe obrazowanie procesu deformacji rogówki trwającego zaledwie 20 ms, wymagałoby to znacznej komplikacji układu pomiarowego i generowało nieakceptowalne koszty. Zaproponowaliśmy rozwiązanie pośrednie polegające na jednoczesnym pomiarze w wielu punktach na rogówce, w tym w centrum rogówki oraz 4 parach punktów rozmieszczonych naprzeciwko siebie wzdłuż 4 kierunków (poziomego, pionowego i odpowiadających im kierunków obróconych o 45 stopni – zwiększając tym samym liczbę analizowanych kierunków w stosunku do naszego wcześniejszego rozwiązania [publikacja 5]). Takie podejście pozwoliło na przygotowanie prototypowego, kompaktowego systemu, który można umieścić w klinice okulistycznej. Ponadto, wstępnie zweryfikowaliśmy możliwość zarówno dalszej miniaturyzacji systemu, jak i potencjał znacznego obniżenia kosztów wytwarzania.

Prototyp kliniczny

Nasz prototyp kliniczny nie tylko przetrwał ponad 300-kilometrową podróż do kliniki w Bydgoszczy, ale także zmierzył do tej pory ponad 100 oczu. Warto podkreślić, że prototyp został przygotowany w taki sposób, aby z powodzeniem mógł być obsługiwany przez personel kliniki okulistycznej, zarówno pod kątem oprogramowania jak i samej konstrukcji układu.

Aby przeanalizować dane, dla każdej plamki wyodrębniamy czasową deformację rogówki. Asymetria biomechaniczna może być oceniona poprzez porównanie przeciwległych plamek. Aby zapewnić bardziej intuicyjną prezentację wyników, wprowadziliśmy „wektor asymetrii”, który można wykreślić dla dowolnego parametru deformacji (np. amplitudy przemieszczeń, obszaru deformacji, nachylenia deformacji). Dla każdej pary przeciwległych punktów tworzymy wektor wskazujący na punkt o większej wartości wybranego parametru o wielkości określonej przez różnice wartości dla obu punktów w parze.

Proces analizy danych

Mając wektory dla wszystkich 4 par punktów możemy obliczyć ogólny wektor, aby pokazać globalny efekt. Podejście to zostało już zastosowane do niektórych z naszych pierwszych danych klinicznych, aby pokazać różnice w asymetrii biomechanicznej pomiędzy rogówkami zdrowymi i tymi z rozwijającym się stożkiem rogówki (przedstawione tutaj dla amplitudy i obszaru przemieszczenia).

Wczesne wyniki kliniczne

Tekst: dr Karol Karnowski

Zespół:

dr Karol Karnowski

mgr Jadwiga Milkiewicz

inż. Angela Pachacz

inż. Onur Cetinkaya

inż. Rafał Pietruch

dr Andrea Curatolo

prof. Maciej Wojtkowski

Publikacje:

  1. D. Alonso-Caneiro, K. Karnowski, B. Kaluzny, A. Kowalczyk, and M. Wojtkowski, “Assessment of corneal dynamics with high-speed swept source Optical Coherence Tomography combined with an air puff system”, Optics Express, Vol. 19, Issue 15, pp. 14188-14199 (2011)
  2. S. Marcos, C. Dorronsoro, K. Karnowski, M. Wojtkowski, „Corneal biomechanics From Theory to Practice: OCT with air puff stimulus”, Kugler Publications 2016, edited by C.J. Roberts, J. Liu
  3. K. Karnowski, E. Maczynska, M. Nowakowski, B. Kaluzny, I. Grulkowski, M. Wojtkowski, “Impact of diurnal IOP variations on the dynamic corneal hysteresis measured with air-puff swept-source OCT”, Photonics Letters of Poland, (2018)
  4. E. Maczynska, K. Karnowski, K. Szulzycki, M. Malinowska, H. Dolezyczek, A. Cichanski, M. Wojtkowski, B. Kaluzny and I. Grulkowski, “Assessment of the influence of viscoelasticity of cornea in animal ex vivo model using air-puff optical coherence tomography and corneal hysteresis”, J Biophotonics, 2019; 12:e201800154 (2019)
  5. A. Curatolo, J. S. Birkenfeld, E. Martinez-Enriquez, J. A. Germann, G. Muralidharan, J. Palací, D. Pascual, A. Eliasy, A. Abass, J. Solarski, K. Karnowski, Maciej Wojtkowski, Ahmed Elsheikh, and Susana Marcos, „Multi-meridian corneal imaging of air-puff induced deformation for improved detection of biomechanical abnormalities,” Biomed. Opt. Express 11, 6337-6355 (2020)
17.01.2023

Obrazowanie STOC-T (Spatio-Temporal Optical Coherence Tomography)

Konwencjonalna skanująca technika OCT (ang. Optical Coherence Tomography) łączy bramkowanie czasowe z konfokalnym, umożliwiając szybkie, wysokorozdzielcze obrazowanie przekrojowe ludzkiej siatkówki. Klasyczna OCT nie zapewnia jednak wysokiej rozdzielczości obrazów głębokich warstw siatkówki ze względu na aberracje oka i fundamentalny kompromis między głębokością obrazowania a rozdzielczością poprzeczną. 

Ten kompromis jest redukowany przez metodę pełnopolowej OCT (ang. Full-field OCT, FF-OCT), która wykorzystuje dwuwymiarową kamerę zamiast jednoelementowej fotodiody. Jednak próba zwiększenia szybkości obrazowania FF-OCT poprzez detekcję w dziedzinie Fouriera (FD) spowodowała kolejne poważne ograniczenie. Mianowicie, spójność przestrzenna lasera generuje koherentne artefakty, co zmniejsza rozdzielczość przestrzenną i, jak pokazano poniżej, wyklucza wizualizację głębokich warstw siatkówki. 

Aby rozwiązać ten problem, opracowaliśmy nowy sposób kontroli fazy optycznej nazwany STOC (Spatio-Temporal Optical Coherence). Zastosowanie STOC do pełnopolowej optycznej koherentnej tomografii Fouriera (FD-FF-OCT) nazwaliśmy tomografią STOC (STOC-T) lub obrazowaniem STOC. Nasza nowa metodaumożliwiła wysokorozdzielcze przyżyciowe wizualizowanie ludzkiej skóry, siatkówki i rogówki z niespotykanymi dotąd prędkościami (100 wolumenów na sekundę). 

W obrazowaniu STOC rozszerzyliśmy FD-FF-OCT o przestrzenny modulator fazy (ang. Spatial Phase Modulator, SPM). SPM dynamicznie moduluje fazę padającego światła poprzez generowanie zmiennych w czasie modów poprzecznych (ang. Transverse electromagnetic modes, TEMs). Jest to osiągane poprzez zastosowanie aktywnych modulatorów lub długich światłowodów wielomodowych. Powstałe w ten sposób sygnały są przetwarzane i uśredniane w celu uzyskania wolnych od szumów obrazów objętościowych próbki. Modulacja fazy działa tutaj jako dodatkowy mechanizm bramkowania optycznego, który izoluje użytecznych sygnał. W rezultacie otrzymujemy ulepszone obrazy próbki.

Jednakże obrazy en face (projekcje XY) są zniekształcone przez aberracje wywołane przez oko lub próbkę. Zwalczamy je w post-processingu za pomocą obliczeniowej korekcji aberracji (ang. Computational Aberration Correction, CAC). Algorytm CAC przebiega w sposób przedstawiony na rysunku. W szczególności, iteracyjnie (w komputerze) korygujemy fazę widma przestrzennego w celu optymalizacji metryki ostrości/jakości obrazu.  Aby uzyskać obrazy siatkówki w szerokim polu widzenia, wykonujemy pomiary w różnych miejscach, a następnie łączymy ze sobą wynikowe wolumeny, aby wyrenderować wysokiej rozdzielczości obrazy siatkówki na różnych głębokościach (wskazanych wcześniej). W szczególności, renderujemy naczyniówkę (choroid), co było niemożliwe w przypadku konwencjonalnego FF-OCT z domeną Fouriera (bez modulacji fazy).

Tekst: dr Dawid Borycki, e-mail: dborycki@ichf.edu.pl.

Zespół:

Egidijus Auksorius

Dawid Borycki

Piotr Węgrzyn

Kamil Liżewski

Sławomir Tomczewski

Maciej Wojtkowski

Referencje:

  1. Borycki, D. et al., Control of the optical field coherence by spatiotemporal light modulation, Opt. Lett., 2013 38(22): p. 4817-4820.
  2. Borycki, D., et al., Spatiotemporal optical coherence (STOC) manipulation suppresses coherent cross-talk in full-field swept-source optical coherence tomography. Biomed Opt Express, 2019. 10(4): p. 2032-2054.
  3. Stremplewski, P., et al., In vivo volumetric imaging by crosstalk-free full-field OCT. Optica, 2019. 6(5): p. 608-617.
  4. Auksorius, E., et al., Crosstalk-free volumetric in vivo imaging of a human retina with Fourier-domain full-field optical coherence tomography. Biomed Opt Express, 2019. 10(12): p. 6390-6407.
  5. Auksorius, E., et al., In vivo imaging of the human cornea with high-speed and high-resolution Fourier-domain full-field optical coherence tomography. Biomed Opt Express, 2020. 11(5): p. 2849-2865.
  6. Borycki, D., et al., Computational aberration correction in spatiotemporal optical coherence (STOC) imaging. Opt Lett, 2020. 45(6): p. 1293-1296.
  7. Egidijus Auksorius, Dawid Borycki, Maciej Wojtkowski, Multimode fiber enables control of spatial coherence in Fourier-domain full-field optical coherence tomography for in vivo corneal imaging, Opt Lett, 2021. 46(6): p. 1413-1416.
  8. Auksorius E., et al., Spatio-Temporal Optical Coherence Tomography provides advanced imaging of the human retina and choroid, arXiv preprint arXiv:2107.10672 (2021).
  9. Auksorius E., Fourier-domain full-field optical coherence tomography with real-time axial imaging, Opt Lett, 2021., Vol. 46(18): p. 4478-4481.
  10. Auksorius E., et al., Multimode fiber as a tool to reduce cross talk in Fourier-domain full-field optical coherence tomography. Opt Lett, 2022. 47(4): p. 838-841.
  11. Tomczewski S., et al., Light-adapted flicker optoretinograms captured with a spatio-temporal optical coherence-tomography (STOC-T) system. Biomed Opt Express, 2022 13(4): p. 2186-2201.
  12. Auksorius, E., et al., Spatio-temporal optical coherence tomography provides full thickness imaging of the chorioretinal complex. iScience, 2022 25(12) 105513.
22.09.2022

Projekt „Two photon vision and two photon eye imaging (2×2-PhotonVis)”

Projekt „Two photon vision and two photon eye imaging (2×2-PhotonVis)” był realizowany w ramach IChF PAN, a następnie ICTER od grudnia 2017 do września 2022 roku. Głównym celem projektu było opracowanie nowatorskich i oryginalnych metod optycznych oraz oprzyrządowania do badań funkcjonalnych wzroku ludzi i zwierząt, z wykorzystaniem procesów absorpcji dwufotonowej i fluorescencji wzbudzonej dwufotonowo. Projekt poszerzył naszą wiedzę na temat właściwości optycznych siatkówki ludzkiej i gryzoni oraz jej podatności na nieliniowe procesy optyczne dwufotonowej izomeryzacji chromoforów rodopsyny i dwufotonowo wzbudzonej fluorescencji w komórkach RPE. Efektem projektu było dziewięć prac opublikowanych w czasopismach indeksowanych przez JCR.

Źródło obrazu: figura 8 – https://doi.org/10.1172/jci.insight.121555

Projekt POIR.04.04.00-00-3D47/16 jest realizowany w ramach programu TAEM TECH Fundacji na rzecz Nauki Polskiej współfinansowanego ze środków UE pochodzących z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój.

Autor tekstu: Dr. Slawomir Tomczewski
Lider projektu: Prof. Maciej Wojtkowski
Strona www projektu: https://2photon.icter.pl/

Powiązana publikacja: JCI Insight – Two-photon imaging of the mammalian retina with ultrafast pulsing laser

Two-photon imaging of the mammalian retina with ultrafast pulsing laser

Abstract

Noninvasive imaging of visual system components in vivo is critical for understanding the causal mechanisms of retinal diseases and for developing therapies for their treatment. However, ultraviolet light needed to excite endogenous fluorophores that participate in metabolic processes of the retina is highly attenuated by the anterior segment of the human eye. In contrast, 2-photon excitation fluorescence imaging with pulsed infrared light overcomes this obstacle. Reducing retinal exposure to laser radiation remains a major barrier in advancing this technology to studies in humans. To increase fluorescence intensity and reduce the requisite laser power, we modulated ultrashort laser pulses with high-order dispersion compensation and applied sensorless adaptive optics and custom image recovery software and observed an over 300% increase in fluorescence of endogenous retinal fluorophores when laser pulses were shortened from 75 fs to 20 fs. No functional or structural changes to the retina were detected after exposure to 2-photon excitation imaging light with 20-fs pulses. Moreover, wide bandwidth associated with short pulses enables excitation of multiple fluorophores with different absorption spectra and thus can provide information about their relative changes and intracellular distribution. These data constitute a substantial advancement for safe 2-photon fluorescence imaging of the human eye.

Autorzy:

Grazyna Palczewska, Patrycjusz Stremplewski, Susie Suh, Nathan Alexander, David Salom, Zhiqian Dong, Daniel Ruminski, Elliot H. Choi, Avery E. Sears, Timothy S. Kern, Maciej Wojtkowski, Krzysztof Palczewski

15.11.2021

Nowatorska, połączona makro- i mikroskopowa metodologia wykrywania stożka rogówki

Poniższe informacje opracowano na podstawie artykułu: „Wykrywanie subklinicznych zmian sztywności rogówki  za pomocą metody alternatywnej do densytometrii rogówki” autorstwa Alejandra Consejo; Marta Jiménez-García; Ikram Issarti & Jos J. Rozema.

Stożek rogówki jest chorobą oczu, która dotyka rogówki, najbardziej zewnętrznej, przezroczystej części soczewkę naszych oczu. Jest postępującą chorobą, która dotyczy 1 na 1000 osób i jeśli nie jest leczona, może prowadzić do ślepoty. Wczesne wykrywanie stożka rogówki jest wyzwaniem klinicznym.

Prezentowana praca została opracowana w ramach projektu MAiCRO wykonywanego w ICTER, a finansowanego przez Narodowe Centrum Nauki. Projekt jest wynikiem współpracy z kolegami z Volantis, ze Szpitala Uniwersyteckiego w Antwerpii w Belgii.

W niniejszej pracy zaproponowano reinterpretację już dostępnych danych klinicznych w celu poprawy wczesnego wykrywania stożka rogówki. Podczas standardowego badania okulistycznego lekarze skupiają się głównie na analizie danych makroskopowych: kształtu rogówki, jej grubości, promienia krzywizny oraz innych parametrów geometrycznych. Analiza takich danych pozwala okulistom na rozpoznanie różnych chorób oczu, ale wielokrotnie okazywało się, że nie wystarcza to do postawienia właściwej diagnozy, zwłaszcza na wczesnym etapie rozwoju schorzenia.

Jaką innowację wnosi podejście zaproponowane przez Consejo, Jiménez-García, Issarti & Rozema? Autorzy definiują narzędzie diagnostyczne oparte nie tylko na tradycyjnych parametrach makroskopowych, ale również na danych mikroskopowych opisujących rogówkę, łącząc oba podejścia (informacje makro- i mikroskopowe) w metodologii nazwanej MAiCRO. W szczególności, w prezentowanym artykule,  analizowano obrazy tomograficzne rogówki sześćdziesięciu prawych oczu uzyskane z Kliniki Okulistyki Szpitala Uniwersyteckiego w Antwerpii. Pacjenci zostali podzieleni na trzy grupy: grupa kontrolna (20 oczu), grupa z rogowaceniem klinicznym (20 oczu) i grupa z rogowaceniem subklinicznym (20 oczu) – rogowacenie subkliniczne to oczy, w których nie doszło jeszcze do rozwoju choroby. W badaniu zdefiniowano biomarkery, które odpowiadają za przejrzystość tkanki i porównano je między grupami badanymi. Do zdefiniowania tych biomarkerów zastosowano różne techniki przetwarzania obrazu i statystycznego modelowania rozkładu natężenia światła (innymi słowy, wykorzystano informacje o tym jak światło zmienia się przechodząc przez warstwy rogówki).

Wyniki badania zweryfikowane za pomocą analizy ROC potwierdziły sukces dyskryminacyjny na poziomie 97% w różnicowaniu pomiędzy subklinicznym stożkiem rogówki a oczami kontrolnymi, co odpowiada znacznie większej skuteczności  diagnostycznej niż oferowana przez standardy kliniczne.

Istotną zaletą opracowanej metodologii jest analiza powszechnie dostępnych danych szpitalnych uzyskanych za pomocą nieinwazyjnej tomografii okulistycznej opartej na technologii Scheimpflug. Stosując metodologię MAiCRO, lekarze nie muszą wykonywać dodatkowych pomiarów, ani dodatkowych badań, aby móc skuteczniej niż dotychczas diagnozować stożek rogówki.

Dr Alejandra Consejo jest postdoktorantką współpracującą z ICTER.

Powyższe informacje opracowano na podstawie artykułu: „Wykrywanie subklinicznych zmian sztywności rogówki  za pomocą metody alternatywnej do densytometrii rogówki” autorstwa Alejandra Consejo; Marta Jiménez-García; Ikram Issarti & Jos J. Rozema.

Wsparcie finansowe Narodowego Centrum Nauki (Polska) w ramach programu finansowania OPUS 19 (projekt nr 2020/37/B/ST7/00559).

07.11.2021

Mikroperymetria dwufotonowa

Mikroperymetria jest subiektywną metodą badania pola widzenia, która umożliwia ocenę funkcji siatkówki w różnych jej miejscach. Mikroperymetria dwufotonowa jest rozwinięciem tej techniki. W przeciwieństwie do tradycyjnej mikroperymetrii, która wykorzystuje bodziec widzialny, mikroperymetria dwufotonowa wykorzystuje impulsowe lasery podczerwone jako źródło promieniowania optycznego. Osoba badana postrzega taki bodziec jako kolorowy dzięki zjawisku widzenia dwufotonowego [1].

Możliwość zastosowania mikroperymetrii dwufotonowej zależy w dużej mierze od parametrów lasera użytego do eksperymentów. Dlatego w ICTER prowadzimy szeroko zakrojone badania nad wpływem parametrów impulsowego lasera podczerwonego, takich jak: czas trwania impulsu, częstotliwość powtarzania impulsów, długość fali, na percepcję przez człowieka [2, 3]. Ponadto, prowadzimy kliniczną ocenę przydatności mikroperymetrii dwufotonowej do wcześniejszego i skuteczniejszego wykrywania zaburzeń funkcji wzrokowych oka [4]. Wierzymy, że głębsze zrozumienie zjawiska widzenia dwufotonowego, optymalizacja procedur badania pola widzenia oraz testy kliniczne pozwolą nam na dostarczenie użytecznego narzędzia dla okulistów na całym świecie.

Tekst: mgr inż. Marcin Marzejon

mmarzejon@ichf.edu.pl

[1] Ruminski et al., BOE 10(9), pp. 4551-4567 (2019). DOI: 10.1364/BOE.10.004551

[2] Marzejon et al., BOE 12(2), pp. 462-479 (2021). DOI: 10.1364/BOE.411168

[3] Marzejon et al., Proc. SPIE 11623, 116231N (2021). DOI: 10.1117/12.2582735

[4] Komar et al., AOVS 62(8), 2009 (2021)

Mikroperymetria dwufotonowa z impulsami pikosekundowymi

Marcin J. Marzejon, Łukasz Kornaszewski, Jakub Bogusławski, Piotr Ciąćka, Miłosz Martynow, Grażyna Palczewska, Sebastian Maćkowski, Krzysztof Palczewski, Maciej Wojtkowski & Katarzyna Komar

Abstract

Two-photon vision is a phenomenon associated with the perception of short pulses of near-infrared radiation (900-1200 nm) as a visible light. It is caused by the nonlinear process of two-photon absorption by visual pigments. Here we present results showing the influence of pulse duration and repetition rate of short pulsed lasers on the visual threshold. We compared two-photon sensitivity maps of the retina obtained for subjects with normal vision using a cost-effective fiber laser (λc = 1028.4 nm, τp = 12.2 ps, Frep = 19.17 MHz) and a solid-state laser (λc = 1043.3 nm, τp = 0.253 ps, Frep = 62.65 MHz). We have shown that in accordance with the description of two-photon absorption, the average optical power required for two-photon vision for a fiber laser is 4 times greater than that for a solid-state laser. Mean sensitivity measured for the first one is 5.9 ± 2.8 dB lower than for the second but still 17 dB away from the safety limit, confirming that picosecond light sources can be successfully applied in microperimetry. This development would dramatically reduce the cost and complexity of future clinical devices.

Link do publikacji

https://doi.org/10.1364/BOE.411168

21.10.2021

Obrazowanie rogówki In Vivo

Multimode fiber enables control of spatial coherence in Fourier-domain full-field optical coherence tomography for in vivo corneal imaging

Egidijus Auksorius, Dawid Borycki, and Maciej Wojtkowski

Abstract

Fourier-domain full-field optical coherence tomography (FD-FF-OCT) has recently emerged as a fast alternative to point-scanning confocal OCT in eye imaging. However, when imaging the cornea with FD-FF-OCT, a spatially coherent laser can focus down on the retina to a spot that exceeds the maximum permissible exposure level. Here we demonstrate that a long multimode fiber with a small core can be used to reduce the spatial coherence of the laser and, thus, enable ultrafast in vivo volumetric imaging of the human cornea without causing risk to the retina.

Link to publication

https://doi.org/10.1364/OL.417178

21.10.2021

AIR-PUFF OCT – IMCUSTOMEYE

Dekadę temu dwaj naukowcy z naszego Instytutu – prof. Wojtkowski i dr Karnowski – opublikowali pierwszą na świecie pracę dotyczącą połącznia tomografii optycznej OCT pobudzenie próbki strumieniem powietrza – metodą znaną z pomiarów tonometrycznych [1]. Zaproponowana metoda bezpośredniego pomiaru deformacji wierzchołka rogówki była przedmiotem dalszych badań [2-4].

W ciągu ostatnich 4 lat prof. Wojtkowski i dr Karnowski kierują (w Instytucie Chemii Fizycznej PAN) grupą badaczy w ramach projektu IMCUSTOMEYE – 4-letniego projektu finansowanego z programu Komisji Europejskiej Horizon 2020 w ramach tematu Photonics 2017 KET. Projekt IMCUSTOMEYE koncentruje się na rozwoju metody air-puff OCT w kierunku pomiarów trójwymiarowych [5]. Ostatecznym celem jest umożliwienie charakterystyki zachowania mechanicznego oka in vivo przy użyciu efektywnej kosztowo technologii obrazowania, która dostarcza wyniki w czasie niemal rzeczywistym. Proponowana metoda umożliwi budowę modeli specyficznych dla pacjenta, które będą w stanie przewidzieć z dużą dokładnością mechaniczną odpowiedź oka na chorobę i leczenie.

Naszą rolą jako ekspertów w dziedzinie optyki biomedycznej i fotoniki, jest opracowanie niedrogiego, kompaktowego urządzenia OCT do obrazowania dynamicznej deformacji rogówki w sposób trójwymiarowy.

References

[1] David Alonso-Caneiro, Karol Karnowski, Bartlomiej J. Kaluzny, Andrzej Kowalczyk, and Maciej Wojtkowski, „Assessment of corneal dynamics with high-speed swept source Optical Coherence Tomography combined with an air puff system,” Opt. Express 19, 14188-14199 (2011)

[2] Carlos Dorronsoro, Daniel Pascual, Pablo Pérez-Merino, Sabine Kling, and Susana Marcos, „Dynamic OCT measurement of corneal deformation by an air puff in normal and cross-linked corneas,” Biomed. Opt. Express 3, 473-487 (2012)

[3] Maczynska, E, Karnowski, K, Szulzycki, K, et al. Assessment of the influence of viscoelasticity of cornea in animal ex vivo model using air-puff optical coherence tomography and corneal hysteresis. J. Biophotonics. 2019; 12:e201800154

[4] Karol Marian Karnowski, Ewa Mączyńska, Maciej Nowakowski, Bartłomiej Kałużny, Ireneusz Grulkowski, Maciej Wojtkowski, „Impact of diurnal IOP variations on the dynamic corneal hysteresis  measured with air-puff swept-source OCT”, Phot. Lett. Pol., vol. 10, no. 3, pp. 64-66, (2018)

[5] Andrea Curatolo, Judith S. Birkenfeld, Eduardo Martinez-Enriquez, James A. Germann, Geethika Muralidharan, Jesús Palací, Daniel Pascual, Ashkan Eliasy, Ahmed Abass, Jędrzej Solarski, Karol Karnowski, Maciej Wojtkowski, Ahmed Elsheikh, and Susana Marcos, „Multi-meridian corneal imaging of air-puff induced deformation for improved detection of biomechanical abnormalities,” Biomed. Opt. Express 11, 6337-6355 (2020)

Autor: Dr. Karol Karnowski

OCT w podmuchu powietrza

Estimation of scleral mechanical properties from air-puff optical coherence tomography

David Bronte-Ciriza, Judith S. Birkenfeld, Andrés de la Hoz, Andrea Curatolo, James A. Germann, Lupe Villegas, Alejandra Varea, Eduardo Martínez-Enríquez, and Susana Marcos

Abstract

We introduce a method to estimate the biomechanical properties of the porcine sclera in intact eye globes ex vivo, using optical coherence tomography that is coupled with an air-puff excitation source, and inverse optimization techniques based on finite element modeling. Air-puff induced tissue deformation was determined at seven different locations on the ocular globe, and the maximum apex deformation, the deformation velocity, and the arc-length during deformation were quantified. In the sclera, the experimental maximum deformation amplitude and the corresponding arc length were dependent on the location of air-puff excitation. The normalized temporal deformation profile of the sclera was distinct from that in the cornea, but similar in all tested scleral locations, suggesting that this profile is independent of variations in scleral thickness. Inverse optimization techniques showed that the estimated scleral elastic modulus ranged from 1.84 ± 0.30 MPa (equatorial inferior) to 6.04 ± 2.11 MPa (equatorial temporal). The use of scleral air-puff imaging holds promise for non-invasively investigating the structural changes in the sclera associated with myopia and glaucoma, and for monitoring potential modulation of scleral stiffness in disease or treatment.

Link to publication

https://doi.org/10.1364/BOE.437981